பீமாராவும், இராமனும்......

உன்னுடையதை எதை இழந்தாய்?
எதற்காக நீ அழுகிறாய்?
எதை நீ கொண்டுவந்தாய், அதை நீ இழப்பதற்கு?
எதை நீ படைத்திருந்தாய், அது வீணாவதற்கு?
எதை நீ எடுத்துக்கொண்டாயோ,
அது இங்கிருந்தே எடுக்க்கப்பட்டது.
எதை கொடுத்தாயோ,
அது இங்கேயே கொடுக்கப்பட்டது.
எது இன்று உன்னுடையதோ, அது நாளை மற்றொருவருடையதாகிறது.
மற்றொரு நாள், அது வேறொருவருடையதாகும்.

இன்று அயோத்தி இராமன் கோயில் உள்ள இடம் தங்களுடையது என்று முசல்மான் அன்பர்கள் கூறுகின்றனர்.
அவர்கள் படையெடுத்து வந்தபோது இடத்தையும் கொண்டு வந்திருக்க வாய்ப்பில்லை.
அந்த இடத்தை இங்கிருந்தே பறித்திருக்க வேண்டும்.
அப்படிப்பட்ட அந்த இடத்தை இழந்தவர்கள் மீட்டுக்கொண்டனர்.
இதில் தவறேதும் இருப்பதாக நான் நினைக்கவில்லை.

ஆனால் நாம் அதை மீட்டுக்கொண்ட விதம்....
புராணத்தையும், வரலாற்றையும் குழப்பிக்கொள்ளும் நமக்கு, வரலாற்று அறிவோ, வரலாற்று சின்னங்களைப் பற்றிய விழிப்புணர்வோ இல்லை.
அப்படி இருந்தால் 400 வருடங்களுக்கு முந்தைய ஒரு வரலாற்று சின்னத்தை உடைத்திருப்போமா?
அயோத்தியில் இடமா இல்லை?

இராமன் ஓர் அப்பட்டமான கற்பனைப் பாத்திரம். அந்த கற்பனை இராமனுக்கு கோயில் கட்ட நாம் மிகை உணர்ச்சி வயப்படுகிறோமோ என ஐயுறுகிறேன்.

ஆனாலும் திசம்பர் 6ஐ பொறுத்தவரையில், ஒரு ஒடுக்கப்பட்ட சமூகத்தின் தலைவன் என சொல்லக்கூடிய ஒருவரின் நினைவு நாளை ஒட்டுமொத்த இந்தியர்களையும் மறக்கடிக்கவைத்ததில் நமக்கு வெற்றிதான்.