எதை நோக்கிப் போகிறோம்?

இளைஞர்கள் கேள்விகேட்கும்போது, பெரும்பாலும் அது அப்படித்தான், இவையெல்லாம் ஆராயக்கூடாது, அனுபவிக்கவேண்டும் என்ற ரீதியில் பெரியவர்கள் பதில் கூறிக்கொண்டு இருக்கின்றனர்.

ஒருவரேனும், "அது மனிதன் காட்டுமிராண்டிகளாய் இருந்தபோது எழுதப்பட்டது, அதில் சில தற்காலத்திற்கு ஒவ்வாதவை அல்லது நீ நினைக்கிற மாதிரியில்லை, அதன் உண்மைப்பொருள் இதுவே" என ஐயத்திற்கு இடமின்றி விளக்கவேண்டும்.

ஆனால் இங்கே தற்போது நடந்துகொண்டிருப்பது என்ன?

"எப்பொருள் யார்யார் வாய்க் கேட்பினும்" என்ற சொற்றொடரை கேள்வி/சந்தேகம் கேட்டவனின் மீது மட்டும் மெய்ப்பொருள் காணச் சொல்கிறார்கள்.

"சாத்தான் வேதம் ஓதுகிறது" என்ற சொலவடை ஞாபகத்திற்கு வந்தாலும், இதைச் சொல்லி யார் மனதையும் புண்படுத்த விரும்பவில்லை.

இன்னும் சில நேரங்களிலே,

"அன்பரே, இன்றைய பொழுது, உங்களின் வாழ்க்கையின் மிகமுக்கியமானது.உங்களின் தொழில்முறை அறிவை/அனுபவத்தை பெருக்கிக்கொள்ளுங்கள், இது போன்ற பதிவுகள் எழுத மற்றவர்கள் இருக்கிறார்கள்..." என்று அன்பரின் எதிர்காலத்தைப் பற்றிய அச்சுறுத்தல் கணையைத் தொடுக்கிறார்கள்..

யாருக்குத்தான் எதிர்காலத்தைப்பற்றிய உணர்வு இல்லை? அல்லது இது மாதிரி எழுத தனியாக கொம்பு முளைத்தவர்கள் இருக்கிறார்களா?

"நீங்கள் இதுமாதிரி எழுதுவீர்கள் என கனவிலும் நினைத்துப் பார்க்கவில்லை. நிச்சயம் நாம் அனைவரும் மற்றவரின் கனவு எதிர்பார்ப்புகளுக்கு ஒத்து வாழவேண்டும்" என்ற ரீதியில் உத்வேகத்தினைக் குறைக்கும் அன்புச் சுரண்டல்கள்..

"எல்லாம் தெரிந்தமாதிரி பேசாதே.., இதுக்கெல்லாம் உனக்கு அனுபவம் பத்தாது.." என அடக்கு முறைகள்.

"பொம்பளையாளுக்கு ஸ்லோகமெல்லாம் தெரியனுமா?, சித்த சும்மா இருடீ". நாச்சுட்ட வடுக்களுடன் என் மனம்...

நிச்சயம், எல்லாம் தெரிந்தவர்கள் உலகில் யாரும் இல்லை. எந்த அகவையில் இருந்தாலும் கற்றது கை மண்ணளவு..


"பதிவைப் போடும் முன் நன்றாகப் படித்துவிட்டு போடவும்../என்ன ராசா இப்படி பண்ணிட்டியே?..." எனச் சொல்ல பெரியவர்களுக்கு எத்தனை உரிமையிருக்கின்றதோ.. அப்படி கேட்கப்படும் கேள்விகளுக்கு பதில் அல்லது விளக்கம் சொல்ல வேண்டிய கடமையும் உள்ளது.

கடமைகளை தட்டிக்கழிக்கின்ற சமுகத்தில் கண்ணியமும், கட்டுப்பாடும் இருக்காது..

(எப்படியோ, கடமை, கண்ணியம், கட்டுப்பாடு பற்றி எழுதியாகிவிட்டது..)

நடக்கப் பழகும் குழந்தையை, ஓடத்தெரிந்தவர்கள் எள்ளி நகையாடும் செயல்களும் நிகழ்கின்றன..

கனியிருப்பக் காய்கவர்ந்தால்...

இந்தியத் திருநாட்டில் என்ன நடந்துகொண்டிருக்கிறது?

இளைஞர்களுக்கு காயடிக்கும் வேலையை தவறாமல் தெரிந்தோ தெரியாமலோ செய்துகொண்டிருக்கிறார்கள்.

அரசியல்வாதிகளும், சமய குருமார்களும், 22 வயதிற்குமேலும் பிள்ளைகளை தன்னுடனே வைத்து குல விந்துவை பெறுக்கும் பெற்றோர்களும், நற்காரியத்தை தவறாமல் செய்கிறார்கள்.

முத்தமிழ் வித்தகரின் கட்சியில், 50 வயதுக்கு மேல் உள்ள முதுகுமரன் இளைஞர் அணி தலைவர்.

திறம்பட ஆட்சி நடத்தும் (ஜெயா டிவியில்) மற்றொரு பகுத்தறிவுக் கட்சியிலும், குடிதாங்கிகளின் கட்சியிலும், சீமான் வீட்டுக் கன்றுக்குட்டி இருக்கும் கட்சியிலும், இளைஞர் அணி, மாணவரணி என்பன பற்றி மூச்சே காணோம்.

அல்லது ஊடகங்கள் இந்த நற்காரியத்தை செய்கின்றன..

இவ்வளவு மக்கட் தொகை கொண்ட நாட்டில் மாணவர்களின் பலம் ஆண்மையிழந்துப் போய், சோற்றாலடித்த பிண்டமாகக் கிடக்கின்றனர்.

இளைஞர்களின் கேள்வி வேள்வியை ஆதரிக்காமல் அதை எதிர்க்கும் பெரியவர்களின் மேல் எனக்கு எந்த கோபமும் இல்லை. அவர்களும் இளைஞர்களாய் இருந்தபோது இந்த நற்காரியத்தை செய்து விடப்பட்டவர்கள் தானே..

"இந்தப் புளுகு ஸ்கந்த புராணத்திலும் இல்லை" என்ற சொலவடையை வைத்திருக்கும் நாம்
இப்படியே விட்டுவிட்டால் வருங்கால சந்ததியினர் நம்மையும் சேர்த்து காறித்துப்பக் கூடும்.
நம் காலத்திலாவது புரட்சி ஓங்கட்டும்.

சுய சிந்தனையுடைய இளைஞர்கள் உருவாகட்டும்.தந்தையின் குலவிந்தினைப் பெருக்குவதிலும், கனவனுக்கு சந்ததியினை பெற்றுத்தரும் இயந்திரமாய் இருப்பதையும் விட்டுவிட்டு புதிய இந்தியாவைப் படைப்போம்.

"எனக்கு உத்வேகமுள்ள, சுயசிந்தனையுடைய 100 இளைஞர்களைக் கொடுங்கள். நான் நாட்டை புரட்டிக்காட்டுகிறேன்"

எனக் கேட்ட விவேகானந்தனின் பிறந்தாநாளான இன்று(JAN- 12)..

தேசிய இளைஞர் நாள்..

நன்றி,
பூங்குழலி

(பி.கு விதிவிலக்குகள் கணக்கில் சேர்த்துக்கொள்ளப்படவில்லை)